- دقایقی مروزی (دَ یِ یِ مَرْ وَ)
شمس الدین محمد بن علی. عالم و واعظ و شاعر اواخر قرن ششم هجری. وی تا پایان قرن مذکور زنده بود و هم اوست که سندبادنامه را به نثری مصنوع و مزین تحریر کرده، که ظاهراًهمان بختیارنامه یا قصۀ ده وزیر منسوب به اوست. (از فرهنگ فارسی معین) (از دایرهالمعارف فارسی). دقایقی را قصاید و ابیات پراکنده ای در برخی از تذکره ها آمده است، و ابیات ذیل که در مدح خواجه فخرالدین عمدهالوزراء است و در آن صفت خزان کند از او نقل میشود:
دی باغ را بدیدم و روی مزعفرش
لرزان ز تندباد همه شکل و پیکرش
لرزنده همچو مرتعش از باد شاخ بید
گفتی که رعشه دارد اعضا سراسرش
گفتم کجا شد آن همه حسن و دلال باغ
وآن صورت عجیب و تن روح پیکرش
باغ آسمان دیگر و از انجم نبات
طالع شده به روز و شب اشکال اخترش
جعد بنفشه خم زده بر عارض سمن
چون زلف دلبر من و آن خط عنبرش...
گفتم که باغ از گل و از میوه خالی است
از حملۀ خزان برمیدند لشکرش
باغی کجاست اهل هنر را کنون بگو
نزهت سرای خاطر و دل ساحت درش...
گفت این صفات حضرت فخر زمانه دان
والا حمید دین که سپهر است چاکرش...
رجوع به مجمع الفصحاء ج 1 ص 217 و لباب الالباب ج 1 ص 212 شود
دی باغ را بدیدم و روی مزعفرش
لرزان ز تندباد همه شکل و پیکرش
لرزنده همچو مرتعش از باد شاخ بید
گفتی که رعشه دارد اعضا سراسرش
گفتم کجا شد آن همه حسن و دلال باغ
وآن صورت عجیب و تن روح پیکرش
باغ آسمان دیگر و از انجم نبات
طالع شده به روز و شب اشکال اخترش
جعد بنفشه خم زده بر عارض سمن
چون زلف دلبر من و آن خط عنبرش...
گفتم که باغ از گل و از میوه خالی است
از حملۀ خزان برمیدند لشکرش
باغی کجاست اهل هنر را کنون بگو
نزهت سرای خاطر و دل ساحت درش...
گفت این صفات حضرت فخر زمانه دان
والا حمید دین که سپهر است چاکرش...
رجوع به مجمع الفصحاء ج 1 ص 217 و لباب الالباب ج 1 ص 212 شود